Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Ο ίδιος μίλησε στο περιοδικό «Γυναίκα» και αναφέρθηκε στην μεγάλη του αγάπη που είναι το θέατρο αλλά και το πώς αντέδρασαν οι γονείς του όταν έμαθαν ότι θα γίνει ηθοποιός.
Πότε κατάλαβες ότι ήθελες να γίνεις ηθοποιός και να ασχοληθείς με το θέατρο;
«Στα 17, στη Θεσσαλονίκη. Το οφείλω σε έναν φίλο του αδελφού μου, τον Χρήστο Αρνομάλλη, που δεν είναι στη ζωή, ο οποίος μαζί με άλλους σημαντικούς ανθρώπους ίδρυσαν την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης». Ένα βράδυ μού είπε: «Δεν έρχεσαι αύριο να δεις μια πρόβα;» Πήγα, κι αυτό ήταν, τελείωσε. Την επόμενη χρονιά πήγα στη Δραματική Σχολή και από τα 18 μου δουλεύω ανελλιπώς».
Οι γονείς σου πώς το πήραν;
«Με τη γνωστή ιδιοσυγκρασία του μεσοαστού αμόρφωτου ανθρώπου, μου είπαν: «Κάνε κάτι άλλο και να το έχεις ως χόμπι αυτό». Κι εγώ απάντησα: «Αυτή η δουλειά δεν αντιμετωπίζεται ως χόμπι, ή αφοσιώνεσαι ή δεν υπάρχεις».
Αν είχες παιδιά, θα τα άφηνες να γίνουν ηθοποιοί;
«Με μεγάλη μου χαρά! Είναι πηγή ενέργειας αυτή η δουλειά, δεν γερνάς μέσα σου ποτέ και μέχρι να πεθάνεις αναζητάς πράγματα», λέει στο περιοδικό Γυναίκα.
