ΠΑΤΡΑ: Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος για το βιβλίο του “Σελάνα” – Η χώρα ζει σε καθεστώς αυτοϊκανοποίησης

>Μπορεί ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στο Discover το βράδυ της Δευτέρας να μην ήταν πολύς, όσοι ήταν εκεί, όμως, απόλαυσαν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ομιλία από τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, στο πλαίσιο της παρουσίασης του νέου του βιβλίου «Σελάνα» -μια μυθιστορηματική βιογραφία του Παρθενώνα (εκδ. Μεταίχμιο).
Είχε προηγηθεί η επίθεση στο συγκρότημα της «Καθημερινής», με την οποία ο ίδιος συνεργάζεται ως αρθρογράφος. Σχολίασε το γεγονός υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει ενεργούς τρομοκρατικούς πυρήνες.
Αμεσος, κατατοπιστικός, φιλικός, ο συγγραφέας και αρθρογράφος της «Καθημερινής», είπε, μεταξύ άλλων:
>Για τη γοητεία που του ασκεί η ιστορία του Παρθενώνα, ο οποίος προβάλλει από τα λερά κτίρια της Πατησίων και εμπνέει δέος, αλλά και ο αρχιτέκτονάς του ο Ικτίνος, ο οποίος ήταν πραγματικός δημιουργός και όχι υπάλληλος του Δήμου, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα. Εξ ου και αποφάσισε να γράψει την τριλογία του.
>Για την πράξη της δημιουργίας, που την έχουμε αμελήσει και παραμελήσει γι’ αυτό και βρισκόμαστε στο χαοτικό παρόν. Η χώρα ζει σε καθεστώς αυτοϊκανοποίησης. Αρκούμαστε σε ό,τι έχουμε και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η επιβίωσή μας. Δεν περιμένουμε τίποτα καλύτερο, ούτε από τον εαυτό μας ούτε από την πολιτική ούτε από την εκπαίδευση.
>Για να γίνει μεταρρύθμιση στην παιδεία, λείπει το ανθρώπινο υλικό. Οι πρώτοι που αντιτίθενται είναι οι δάσκαλοι, καθώς θεωρούν ότι η όποια αλλαγή θα τους ξεβολέψει. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
>Στον Μεσοπόλεμο, η κλασική παιδεία εθεωρείτο ως βασικός πυλώνας της ευρωπαϊκής παιδείας, κάτι που δεν ισχύει σήμερα. Σήμερα θεωρείται ως βάρος που η Ευρώπη είναι αναγκασμένη να το κουβαλάει και της δημιουργεί διάφορες ενοχές. Διότι η κλασική παιδεία θεωρείται η αιτία της «αλαζονείας» του ευρωπαϊκού πολιτισμού, στοιχείο της υπεροχής της.
>Οι ίδιοι που υποστήριζαν την πολυπολιτισμική κοινωνία κλαίγονται ότι η Ευρώπη έχει ταυτιστεί με το ευρώ. Και δεν αναρωτιούνται αν, αφού αφαιρέσεις κάθε πολιτισμική προοπτική απ’ την Ευρώπη το μόνο συνεκτικό στοιχείο που απομένει είναι το κοινό νόμισμα.