Το κυνηγετικό λόμπι βρήκε στο πρόσωπο του Σωκράτη Φάμελλου τον τέλειο εκφραστή του. Ο υπουργός δεν κάνει απλώς «τα χατίρια» των κυνηγετικών οργανώσεων (αυτό το έκαναν και όλοι οι προηγούμενοι, υποχωρώντας στις πιέσεις) αλλά δείχνει να ικανοποιεί την κεντρική τους επιδίωξη (η οποία αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την ελληνική φύση), να αναγνωριστούν οι ίδιοι ως «διαχειριστές» της φύσης.
Ξεκίνησε «θάβοντας» κάθε προσπάθεια οργάνωσης της φύλαξης από τους κρατικούς φορείς, προκειμένου να μην αμφισβητήσει την Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή, με την οποία οι κυνηγετικές οργανώσεις ελέγχουν τους εαυτούς τους… Στη συνέχεια, άρχισε να ανοίγει το κυνήγι μέσα σε προστατευόμενες περιοχές: Αμβρακικός, Αξιός, Καλαμάς. Πρόσφατα, και παρά τις εντονότατες διαμαρτυρίες του οικολογικού και του επιστημονικού κόσμου (εκτός από εκείνους που πληρώνονται από τις κυνηγετικές οργανώσεις…), αρνήθηκε να αλλάξει μερικές επίμαχες λέξεις στο Νομοσχέδιο για την προστασία των δασών και επέμεινε μέχρι τέλους να αναγνωριστεί το κυνήγι ως «μέσο περιβαλλοντικής διαχείρισης»!
Αυτό δεν είναι λεπτομέρεια. Διότι είναι άλλο πράγμα το να ανεχθούμε το κυνήγι σε μια φυσική περιοχή ως «άθληση και ψυχαγωγία», όπως ορίζεται στη νομοθεσία από καταβολής ελληνικού κράτους, και άλλο το να πούμε ότι το φυσικό περιβάλλον…χρειάζεται το κυνήγι (!). Με αυτή την διατύπωση, οι κυνηγετικές οργανώσεις προβάλλουν τους εαυτούς τους ως επιλέξιμους διαχειριστές κονδυλίων, επιπλέον εκείνων που αφορούν το κυνήγι (π.χ. για τη διαχείριση προστατευόμενων περιοχών).
Κατά τη γνώμη μου, τα μεγαλύτερα θύματα από αυτή την πολιτική είναι οι απλοί κυνηγοί, οι οποίοι, ενώ δεν έχουν τι να κυνηγήσουν, βλέπουν την κυνηγετική ελίτ να εστιάζει σε άσχετα προγράμματα και όχι στα θηράματα, τα οποία συνεχώς μειώνονται. Αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα.
Σημασία, για εμάς τους υπόλοιπους, έχει ότι η αναγνώριση του κυνηγιού ως διαχειριστικό μέσο ανοίγει το ζήτημα για κυνήγι σε προστατευόμενες περιοχές, π.χ. να κυνηγάνε στην Καλογριά ως μέσο διαχείρισης -αν είναι δυνατόν!!!
Κανείς δεν περίμενε ότι η κυβέρνηση θα υλοποιούσε εκείνες τις ωραίες εξαγγελίες για σοβαρό έλεγχο του κυνηγιού. Ηταν ανάγκη, όμως, να γίνει το ίδιο το Υπουργείο Περιβάλλοντος μέρος τού κυνηγετικού λόμπι;
* Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου είναι οικολόγος, εκπαιδευτικός και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΔΡΑΣΥ Αιγιαλέων.
