Όταν τον Οκτώβριο του 2015 η Δημοτική Αρχή παρουσίαζε το σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων του Δήμου μας, το «Κοινοτικόν» το στήριξε, επισημαίνοντας όμως, παράλληλα, πολλά σημεία τα οποία έχρηζαν βελτίωσης κι εξειδίκευσης, ενώ άλλα κρίνονταν υπερφιλόδοξα και ουσιαστικά ανεφάρμοστα. Καλούσαμε τότε, λοιπόν, τη Δημοτική Αρχή να ξεκινήσει από τα μικρά και άμεσα εφαρμόσιμα, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, μέτρα, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες επιτυχίας των μεγαλύτερων, περισσότερο χρονοβόρων και κοστοβόρων παρεμβάσεων.
Ας ξαναθυμηθούμε όμως τι προέβλεπε το σχέδιο της νέας τότε Δημοτικής Αρχής:
· Στόχος προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση 65% των απορριπτόμενων ανακυκλώσιμων υλικών (πλαστικό, μέταλλα, γυαλί). Ποσοστό ανακύκλωσης το 2013: 2%.
· Στόχος χωριστής συλλογής χαρτιού – χαρτονιών 75% επί του συνόλου των απορριπτόμενων χαρτικών. Ποσοστό ανακύκλωσης το 2013: 5,8%
· Στόχος χωριστής συλλογής βιοαποβλήτων 40%. Ποσοστό συλλογής σήμερα: άγνωστο.
Επιπλέον, το σχέδιο μιλούσε για πολλά «πράσινα σημεία», για διαλογή στην πηγή, σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων (ΣΜΑ), τεμαχιστές κλαδεμάτων, μονάδες κομποστοποίησης, οικιακούς κομποστοποιητές και άλλα πολλά. Το μεγαλύτερο μέρος, μάλιστα, όλων αυτών υλοποιήσιμο μέσα σε 1-2 χρόνια! Και μπορεί όλα αυτά να σχεδιάστηκαν στη βάση του Εθνικού Σχεδιασμού, όπου η κυβέρνηση βάλθηκε να μετατρέψει τη χώρα από τη μια στιγμή στην άλλη σε… Σουηδία, αυτό όμως δεν αναιρεί την αδράνεια και την απραξία κατά τη διάρκεια αυτής της τετραετίας.
Γιατί, τι έκανε τελικά η Δημοτική Αρχή τα τρία αυτά χρόνια; Αυτό ακριβώς που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε όλοι μας: το ελάχιστα δυνατό! Εκτός από τον τεμαχιστή και κάποιους υπογειοποιημένους κάδους ανακύκλωσης, παρατημένους από προηγούμενες δημοτικές αρχές και τους οποίους μόλις ξέθαψε, το μόνο έργο που έχει δρομολογηθεί (και όχι υλοποιηθεί) είναι ο τοίχος αντιστήριξης στο ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας. Και για αυτό το έργο, όμως, βρήκε ώριμη προς υλοποίηση μελέτη από την προηγούμενη δημοτική αρχή, Σημειωτέον, δε, ότι ο νυν Δήμαρχος προεκλογικά απέρριπτε μετά βδελυγμίας παρόμοιες παρεμβάσεις…
Τα ποσοστά ανακύκλωσης, βάσει των τελευταίων στοιχείων που ήρθαν στη δημοσιότητα, είναι πλήρως απογοητευτικά. Η Πάτρα, από τις πρώτες που ξεκίνησε την ανακύκλωση συσκευασιών στην Ελλάδα, βρίσκεται σήμερα πολύ χαμηλά ανάμεσα στις μεγάλες ελληνικές πόλεις, με ποσοστά της τάξεως του 4,5%. Καμία ενημερωτική καμπάνια δεν έχει γίνει στην πόλη όλα αυτά τα χρόνια, κανένα πρόγραμμα δεν υλοποιήθηκε στα σχολεία της πόλης, καμία πρωτοβουλία δεν πάρθηκε για την μείωση των οικιακών αποβλήτων και τη διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή.
Παράλληλα, η Ξερόλακκα, η οποία «θα έκλεινε χθες», απέκτησε νέο κύτταρο, ενώ σήμερα πλέον τρέχουμε να μαζέψουμε 5-6 τόνους σκουπίδια που ξεκόλλησαν από το βουνό. Διαβάζουμε, λοιπόν, τον αρμόδιο αντιδήμαρχο στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΦΟΔΣΑ να εισηγείται στο 3ο Θέμα: «Κατεπείγουσες εργασίες μεταφοράς απορριμμάτων λόγω κατολίσθησης στο ΧΥΤΑ Πατρών»…
Κατά τα άλλα, τα στραγγίδια εξακολουθούν να τρέχουν, το βιοαέριο παραμένει εγκλωβισμένο και περιμένουμε να φτιαχτεί κάποτε το εργοστάσιο επεξεργασίας των σύμμικτων απορριμμάτων για να «λυθεί» το πρόβλημα. Φυσικά, με τόσο χαμηλά ποσοστά ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, ό,τι εργοστάσιο και να κατασκευαστεί, το πρόβλημα δεν θα λυθεί. Το υπόλειμμα που θα πηγαίνει προς ταφή υπολογίζεται σε τέτοιο ποσοστό, που και ο νέος ΧΥΤΥ του Φλόκα πολύ γρήγορα θα κορεστεί.
Απέναντι, λοιπόν, στον παρωχημένο κρατισμό, τη συγκεντροποίηση και εν τέλει, την απάθεια και αδιαφορία της Δημοτικής αρχής, εμείς επαναφέρουμε την πρότασή μας για οργάνωση της ανακύκλωσης, την ενημέρωση για τη μείωση των απορριμμάτων και την κομποστοποίηση. Και είναι στοιχειώδης υποχρέωση της Δημοτικής Αρχής να δρομολογήσει προς αυτή την κατεύθυνση τα πράγματα, αντί να μας λέει πόσο καλύτερα θάβει τα σκουπίδια από τους προηγούμενους στην υπερκορεσμένη Ξερόλακκα και πόσα πολλά έργα «θα» κάνουν, έργα που «γίνονται» κάθε χρόνο, εδώ και 4 χρόνια. Εάν η δημοτική αρχή αδυνατεί, ή η ιδεολογική της ακαμψία δεν το επιτρέπει, τότε οι τοπικές κοινωνίες σε επίπεδο συνοικίας, χωριού, οικισμού και γειτονιάς, θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για τη μείωση των απορριμμάτων τους, τη διαλογή στην πηγή των ανακυκλώσιμων, την επαναχρησιμοποίηση, ακόμη και την κομποστοποίηση, όπου αυτό είναι δυνατό. Μια πολύπλευρη κινητοποίηση από τοπικές πρωτοβουλίες κατοίκων, πολιτιστικούς συλλόγους, ομάδες εθελοντών, μικρές συνεταιριστικές επιχειρήσεις ανακύκλωσης, κ.ά., θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα και να εμποδίσουν να παραμείνει η ανακύκλωση στα χέρια του αποτυχημένου και αμαρτωλού σχήματος των πολυεθνικών των ποτών/αναψυκτικών που τώρα τη διαχειρίζεται, με τη δόλια στήριξη του κράτους και τη συγκατάβαση της δημοτικής αρχής.
Αν κάποια στιγμή η δημοτική αρχή «ξυπνήσει», μετά από 4 χρόνια λήθαργου, ας βοηθήσει στην κινητοποίηση της κοινωνίας, ώστε και το εργοστάσιο που θα κατασκευαστεί μετά από 4-5 χρόνια να μην είναι φαραωνικού τύπου και να μπορεί να διαχειρίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο ομοιογενή προϊόντα, για να παράγει υψηλής ποιότητας ανακυκλώσιμα υλικά και κομπόστ. Τα οποία, επιπλέον, θα είναι εύκολα εμπορεύσιμα και θα καλύπτουν ένα μεγάλο ποσοστό του κόστους λειτουργίας του εργοστασίου μειώνοντας, έτσι, την επιβάρυνση για όλα τα νοικοκυριά της πόλης.
Πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε ότι πολιτικά παιχνίδια του στυλ σφυρίζω αδιάφορα και αφήνω την καυτή πατάτα στα χέρια του επόμενου, δημιουργούν πρόβλημα στους πολίτες και σε κανέναν άλλον. Η καυτή πατάτα των απορριμμάτων ενδέχεται να σκάσει ως βόμβα στα χέρια της τοπικής κοινωνίας, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο Θ.Ντρίνιας από τη Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν» μίλησε στον ΣΚΑΪ 89,4
