Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία www.koinotopia.gr στο πλαίσιο της ανάδειξης και στήριξης μνημείων της Πάτρας διοργάνωσε δράση για τον καλλωπισμό και την καθαριότητα του αλσυλλίου που περιβάλλει τον Αγγλικανικό ναό του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα.
Συγκεκριμένα οι εθελοντές μέλη και φίλοι της οργάνωσης Νίκος Αναστασόπουλος, Αναστασία και Φωτεινή Βελλοπούλου, Παναγιώτης Γιαννίτσης, Γωγώ Στεφάτου, Μαρκέλλα Σταμίρη, Δημήτρης Φάκος, Έφη Λιάγγου, Μιχάλης Χατζημιχάλης, Ειρήνη Σκώκου, Παναγής Τουλιάτος, Θανάσης Σταθακόπουλος, Πηγή Νικολακοπούλου, Ανδρέας Σπηλιώτης, και Γιώργος Αγγελίδης περιποιήθηκαν το αλσύλλιο κλαδεύοντας τα δένδρα όπου χρειάζονταν, μαζεύοντας απορρίμματα και ξερά κλαδιά και αναπλάθοντας τη διαδρομή περιήγησης. Ο στοιχειώδης εξοπλισμός για τις εργασίες της πρώτης αυτής προσπάθειας –θα ακολουθήσει και άλλη- τσουγκράνες, ψαλίδες, πριόνια, σακούλες, σκούπες, φαράσια, γάντια μιας χρήσης κ.α. δόθηκαν από την οργάνωση για όσους δε διέθεταν δικά τους.
Το μέλος της Κοινο_Τοπίας Αντώνης Γρίμας στο τέλος της δράσης παρουσίασε στους συμμετέχοντες εθελοντές ιστορικά στοιχεία για το ναό του Αγίου Ανδρέου και την αγγλική παροικία της Πάτρας, για τη μεγάλη της εμπλοκή στη διακίνηση της σταφίδας την περίοδο της οικονομικής άνθησης της πόλης φτάνοντας ως και το σήμερα.
Το ξεχωριστό αυτό νεογοτθικού ρυθμού εκκλησιαστικό οικοδόμημα που θεμελιώθηκε το 1872 από τον αρχιεπ. Πατρών Κύριλλο -σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από το Δημόσιο- και το οποίο εξυπηρετεί ως και σήμερα τις ανάγκες της Αγγλικανικής κοινότητας της Πάτρας κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου Πολέμου εβλήθη από τους βομβαρδισμούς και αλλάχθηκε η σκεπή του, ενώ σημάδια μπορεί να δει ο επισκέπτης ακόμα και σήμερα στην εξωτερική λιθοδομή
Στο Ιστορικό Λεξικό των Πατρών του Κ. Τριανταφύλλου διαβάζουμε περιγραφή του Ζακυνθινού ιστορικού και περιηγητή Π. Χιώτη το μακρινό 1883. <<Όχι άκομψος είναι και ο μικρός ναός της Αγγλικανικής λατρείας, εις ον προσεκλήθημεν να παρευρεθώμεν την 11 της αυγής, καθ’ ην ετελείτο η λειτουργία. Ο ναός ωκοδομήθη κατά γοτθικήν αρχιτεκτονικήν εκ λίθων πυρίτου μελανού. Το διάκοσμον της στέγης τερματίζεται εις τριγωνοειδείς λίθους, και έμπροσθεν έχει πέτρινον σταυρόν. Τα παράθυρα λήγουσιν εις οξυγώνιον και κοσμούνται με υέλους πολυχρόους. Περικυκλούται υπό δενδροφύτου και ανθοφόρου άλσους. Του ένδον εις το προσβόρειον ίσταται η ιερά Τράπεζα, εφ’ ης ήσαν τα ιερά σκεύη, αλλ’ άνευ κηρίων. Πλησίον είναι ο άμβων και παρ’ αυτό τω Βαπτιστήριον. Κατά διαχώρισμα ίσταντο γυναίκες ψάλλουσαι, συνοδευόμεναι με φυσαρμονικόν κλειδοκύμβαλον.>>
