Πολλές έρευνες αποδεικνύουν υψηλότερη συχνότητα καρκινογένεσης στο μεταβολικό σύνδρομο (MetS). Δείχνουν τον σημαντικό ρόλο της παχυσαρκίας, των αυξημένων φλεγμονωδών βιοδεικτών, της υπερινσουλιναιμίας, της υπεργλυκαιμίας και της δυσλιπιδαιμίας.
Αυξημένη ινσουλίνη πλάσματος και ελεύθερα επίπεδα ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα-1 (IGF-1) διεγείρουν τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων.
Στην παρούσα δημοσίευση εξετάζεται ο ρόλος της νευροενδοκρινικής και ανοσολογικής ανισορροπίας στο MetS ως λόγος μετάβασης στην καρκινογένεση.
Τονίζει τον ρόλο της ορμονικής ανισορροπίας, δηλαδή της υπερλεπινεμίας, της υπερινσουλιναιμίας, της υπερκορτιζόλης, της υπερκατεχολαμιναιμίας, της υπερρεγγενεμίας και της υπερανδρογοναιμίας στο MetS. Θεωρείται ότι αυτά τα σημαντικά συστατικά τροποποιούν το κυτταρικό μικροπεριβάλλον προς την καρκινογένεση.
Αναλύονται οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των νευροτροφινών, της λεπτίνης και των ιστιοκυττάρων και των αλλαγών στον άξονα υποθαλάμου-υποφύσεως-επινεφριδίων στο MetS.
Θεωρείται ότι είναι η συνέπεια της φλεγμονώδους δυσφορίας που ακολουθείται από ορμονική και ανοσολογική ανισορροπία σε κεντρικό επίπεδο, καθώς και από τη μεγέθυνση του λιπώδους ιστού και το μεταβολικό μικροπεριβάλλον του λιποκυττάρου που οδηγεί τελικά σε καρκινογένεση.
Πληροφορίες από το medical-hypotheses
