Καλωσορίσαμε τη Δημοτική Αρχή στο μέτωπο της πόλης, αλλά δεν ξεχνάμε

Πριν από μερικές ημέρες η Πάτρα κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα όραμά της, να της παραχωρηθεί ένα μεγάλο τμήμα του θαλασσίου μετώπου της, το οποίο από το 2000 περίπου της είχε «ύπουλα» αφαιρεθεί.

Ο αγώνας αυτός κράτησε πολλά χρόνια, πέρασε από πολλές φάσεις, εξέθεσε κυβερνήσεις, πολιτικά πρόσωπα, συμφέροντα και κάποιους τοπικούς παράγοντες. Συσπείρωσε όμως το σύνολο σχεδόν της πόλης, με αποτέλεσμα όλα τα δημοτικά συμβούλια, λαός και φορείς, να σταθούν δυναμικά και αποφασιστικά στον αγώνα και τελικά να επιβάλουν τη θέλησή τους. Υπήρξαν βεβαίως και έχουν καταγγελθεί επώνυμα, και πολιτικές δυνάμεις και συμφέροντα, που αντιπάλεψαν σθεναρά την προσπάθεια. Ήταν όμως η μειοψηφία.

Η σημερινή δημοτική αρχή της Πάτρας, είχε και αυτή τη δική της συνεισφορά, έστω και με καθυστέρηση και αγκυλώσεις. Από μια πλευρά το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντική πρόοδο, αφού προηγήθηκαν σχεδόν επτά χρόνια εκκωφαντικής σιωπής της.

Όμως από αυτό το σημείο μέχρι να προσπαθεί να οικειοποιηθεί τη θετική έκβαση του αγώνα, η απόσταση είναι τεράστια. Η πόλη έχει παρελθόν και δεν ξεκίνησαν όλα το 2014, όπως θα πίστευε κανείς αν διάβαζε τις ανακοινώσεις του Δήμου τα τελευταία χρόνια.

Δεν είναι μόνο το θαλάσσιο μέτωπο. Η προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής να καρπωθεί αγώνες χιλιάδων πολιτών και δεκάδων παραγόντων και στελεχών του Δήμου ή άλλων φορέων αδικεί και την ίδια και το ΚΚΕ και την πόλη.

Αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα διεκδικήσεων της Πάτρας τα τελευταία σχεδόν δεκαπέντε χρόνια:

  1. Αποτροπή της δόμησης στη λιμενική ζώνη. Από το 2005 κιόλας με Δήμαρχο τον Ανδρέα Καράβολα η απόφαση του ΟΛΠΑ και της ΕΣΑΛ για 16 οικοδομικά τετράγωνα στη λιμενική ζώνη καταγγέλθηκε από όλες τις δημοτικές παρατάξεις, το ΤΕΕ, τον Δικηγορικό Σύλλογο, Αρχιτέκτονες, το Πανεπιστήμιο και πολλούς άλλους. Σε συνέχεια των παραπάνω το 2007 η Δημοτική Αρχή Ανδρέα Φούρα σε συνεργασία με όλους τους φορείς της πόλης, προσφεύγει στο ΣτΕ επειδή η ΑΕ ΟΛΠΑ δεν συμμορφώνεται και κατασκευάζει κτίσματα. Η προσφυγή κερδίζεται και βγαίνουν παράνομες όλες οι αποφάσεις της ΕΣΑΛ. Πρόκειται για μεγάλη νίκη της πόλης, η οποία απέτρεψε την τσιμεντοποίηση και σε άλλες παραθαλάσσιες πόλεις που είχαν το ίδιο πρόβλημα. Ξεπερνάει λοιπόν κάθε όριο πολιτικής απρέπειας η σημερινή δημοτική αρχή όταν καταγγέλλει τους πάντες πως «σιωπούσαν ευσχήμως όταν οι κυβερνήσεις θεσμοθετούσαν για λογαριασμό μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων την δυνατότητα να κτιστεί στην παραλιακή ζώνη μια πόλη 55.000 τ.μ. με εμπορευματικού χαρακτήρα χρήσεις. Το παραλιακό μέτωπο γι’ αυτούς ήταν και είναι οικόπεδο φιλέτο για την ανάπτυξη κερδοφόρων δραστηριοτήτων…..».
  2. Το 2005 επί Ανδρέα Καράβολα ψηφίζεται πρόσθετη μελέτη για το θαλάσσιο μέτωπο μέσω του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ). Η μελέτη αυτή ολοκληρώθηκε το 2009 επί Ανδρέα Φούρα και ψηφίστηκε το 2011 επί Γιάννη Δημαρά από το Δημοτικό Συμβούλιο με την παράταξη του ΚΚΕ να διαφωνεί. Κι όμως σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι αντιγράφουν το ίδιο το κείμενο του ΓΠΣ (βελτίωση ζωής των απλών ανθρώπων, εικόνα πόλης χωρίς εμπορευματικού χαρακτήρα κτίρια και εγκαταστάσεις κ.λπ.) ως δικές τους προτάσεις:
  3. Νότιο πάρκο. Πρόκειται για το πιο ηχηρό παράδειγμα οικειοποίησης αγώνων και αποφάσεων. Το Νότιο Πάρκο παραχωρήθηκε στον Δήμο επί Δημαρχίας Γιάννη Δημαρά το 2012 και τότε ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες, οι οποίες ολοκληρώθηκαν με τη συμβολή άλλων φορέων, όπως του ΟΛΠΑ. Την ίδια χρονιά η παράταξη Πελετίδη αφενός δεν είχε ψηφίσει την παραχώρηση του Νότιου Πάρκου στην πόλη και αφετέρου είχε αρνηθεί να εξουσιοδοτήσει τον Δήμαρχο Γιάννη Δημαρά να υπογράψει τη σχετική σύμβαση. Την παραχώρηση του Νότιου Πάρκου την έχουν προσυπογράψει όλοι οι άλλοι εκτός του κ. Πελετίδη! Κι όμως τα τελευταία χρόνια καλλιεργείται εντέχνως η εντύπωση ότι το Νότιο Πάρκο δημιουργήθηκε περίπου με κατάληψη και αποκλειστική πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής.
  4. Κινητοποιήσεις πολιτών για το θαλάσσιο μέτωπο. Από το 2007 έως το 2014 σε κάθε προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα μαζικό μέτωπο διεκδίκησης με τη συμμετοχή συλλόγων, φορέων, επιστημόνων και χιλιάδων πολιτών (000 υπογραφές είχαν συγκεντρωθεί) η παράταξη του ΚΚΕ όχι μόνο απείχε, αλλά ειρωνευόταν κιόλας κάποιες από τις κινήσεις. Την αποστασιοποίηση από κάθε αγώνα την είχε επισημοποιήσει ο βουλευτής του κόμματος Νίκος Καραθανασόπουλος λέγοντας πως «αν το θαλάσσιο μέτωπο παραχωρηθεί στον Δήμο θα χρειάζεται λεφτά για τη συντήρησή του. Οπότε είτε θα αυξηθούν τα τέλη για τους Δημότες, είτε θα εισχωρήσουν μέσα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και στα δύο αυτά το κόμμα μας είναι ενάντια…»

 

Όλα τα παραπάνω είναι καταγεγραμμένη ιστορία και η ιστορία αφήνει διδάγματα. Ένα απ’ όλα, ίσως το πιο σημαντικό του πρόσφατου παρελθόντος της Πάτρας, είναι πως όσες φορές η πόλη διεκδίκησε συλλογικά και χωρίς κομματικές προκαταλήψεις ένα αίτημα, αυτό έφερε τους πολίτες κοντά στη Δημοτική Αρχή και τελικά η διεκδίκηση, με υπομονή, μεθοδικότητα και αγωνιστικότητα, είχε αίσια κατάληξη.

Η σημερινή Δημοτική Αρχή, από τις πρώτες κιόλας μέρες ανάληψης της θητείας της, κατάλαβε ότι έπρεπε να αλλάξει θεαματικά την ως τότε πορεία της. Το έκανε. Συμπαρατάχθηκε με τους πολίτες, συνυπέγραψε όλες τις μεγάλες διεκδικήσεις και συνέχισε όσα θετικά βήματα είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια. Γι’ αυτό και δικαιούται το δικό της μερίδιο στη μεγάλη επιτυχία της οριστικής παραχώρησης του θαλάσσιου μετώπου στην πόλη.

Την καλωσορίζουμε λοιπόν στο κοινό μας μέτωπο και την καλούμε να αντιληφθεί ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για το μέλλον. Υπάρχουν δεκάδες θέματα στα οποία μπορεί να αντιπαρατεθεί με όλους τους υπόλοιπους, να επιτεθεί πολιτικά ή προσωπικά και να ασκήσει την προπαγάνδα της.

Όμως στα μεγάλα ζητήματα πρέπει να είμαστε όλοι μαζί.

 

Δημοτική παράταξη

Πάτρα η δική μας πόλη

Νίκος Τζανάκος