Η Πάτρα γιόρτασε με τον φιλικό αγώνα της «χρυσής» ελληνικής ομάδας του 2004 – του Ζαγοράκη, του Χαριστέα, του Καραγκούνη και του Μπασινά – με αυτή της Ισπανίας.
Το γεγονός αυτό είναι ίσως ευκαιρία να γίνει μία ψύχραιμη αποτίμηση του τι μας έμεινε ως κληρονομιά από αυτή την τεράστια επιτυχία των ποδοσφαιριστών μας εκείνη τη χρονιά.
Δυστυχώς, 14 σχεδόν χρόνια μετά, η κατάσταση είναι θλιβερή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Επιβεβαιώθηκαν δηλαδή με τον πιο σκληρό τρόπο όσοι έλεγαν – ήδη από τότε – ότι αυτή η επιτυχία δεν θα επέφερε καμία επί της ουσίας αλλαγή στο ποδόσφαιρο της πατρίδας μας και μάλιστα ίσως ούτε εκείνοι να μην μπορούσαν να φανταστούν τα χειρότερα που θα επακολουθούσαν…
Ειδικά οι 3 τελευταίες χρονιές δεν περιποιούν τιμή στην πατρίδα μας. Και τι δεν είδαμε: εκτεταμένα επεισόδια οπαδών στην Super League αλλά ακόμα και σε μικρότερες κατηγορίες, διακοπή αγώνων από εισβολή παραγόντων, αγώνες ποδοσφαίρου με άδειες εξέδρες, κατηγορίες επί κατηγοριών μεταξύ παραγόντων και απαξίωση του αθλήματος συνολικά. Η δε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αθλητισμού – παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις της περί δήθεν κάθαρσης και νέας αρχής στο ποδόσφαιρο – όχι μόνο δεν τις πραγματοποίησε (δεν είναι άλλωστε ο πρώτος τομέας που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άλλα είπε και άλλα έκανε στην πράξη) αλλά αντίθετα η χώρα μας κόντεψε να αποβληθεί εντελώς από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης σεζόν λόγω των δραματικών εξελίξεων στο ποδόσφαιρο!
Ο κίνδυνος του Grexit ακόμα επικρέμαται πάνω από τη χώρα, με διαρκή επιτήρηση από τον ξένο παράγοντα και με μετάκληση ξένων διαιτητών που όπως και να το δει κανείς, μόνο σε χώρες τριτοκοσμικές συμβαίνει. Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ειδικά του υφυπουργού Αθλητισμού για την κατάντια αυτή!
Οι ποδοσφαιρικές αθλητικές υποδομές δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση πανελλαδικά. Στην Αχαΐα ευτυχώς, το Παμπελοποννησιακό στάδιο μετά από χρόνια παραμέλησης, δείχνει μια πορεία βελτίωσης που ελπίζω να διατηρηθεί ώστε να αναπτυχθεί περαιτέρω αυτό το στολίδι της πόλης μας.
Πιο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου είναι το παράδειγμα της Παναχαϊκής που δείχνει ένα δρόμο διαφορετικό στην ανάπτυξη του αθλήματος του ποδοσφαίρου. Όχι μόνο γιατί η Παναχαϊκή, και από την πλευρά των φιλάθλων της αλλά και από την πλευρά της διοίκησης, δίνει μαθήματα αθλητικού ήθους και συμπεριφοράς αποτελώντας όαση απέναντι στο σκοτάδι που έχει κατακλύσει δυστυχώς το πρωτάθλημα της Super League. Είναι γιατί αυτή η προσπάθεια δεν έχει ευκαιριακό χαρακτήρα αλλά εδράζεται σε υγιή οικονομική βάση εδώ και πάνω από ενάμιση χρόνο που πήρε τα ηνία της ομάδας ο Κώστας Κατσουράνης και η ομάδα επιχειρηματιών που τον βοηθάει. Ηδη δρέπει τους πρώτους καρπούς και η συνέχεια προβλέπεται θετική.
Τέτοια παραδείγματα έχουμε ανάγκη και στην Πάτρα και σε όλη την Ελλάδα ώστε και σε επίπεδο ομάδων αλλά και Εθνικής να ζήσουμε ξανά κάποια στιγμή ανάλογες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας όπως το 2004!
Του Ιάσονα Φωτήλα*
*βουλευτής Αχαΐας & Αν. τομεάρχης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας
