Ο Σιδηροδρομικός σταθμός Πελοποννήσου, ήταν ο δεύτερος κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Αθήνας μετά τον σταθμό Αθηνών-Λαρίσης.
Σχεδιάστηκε από Γάλλους μηχανικούς τους Αλφρέντ Ροντέλ και Αντέλ Γκοτελάν και μεταποιήθηκε αργότερα από τον Ερνέστο Τσίλλερ τον 19ο αιώνα. Εγκαινιάστηκε το 1884 και σταμάτησε να λειτουργεί τον Αύγουστο του 2005.
Είναι διατηρητέο κτήριο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας, γιατί πρόκειται για μικρογραφία του σιδηροδρομικού σταθμού Σιρκετσί της Κωνσταντινούπολης με μικρές διαφοροποιήσεις.
Αν κανείς περιηγηθεί στους χώρους του, θα καταλάβει την σημαντικότητα του αρχιτεκτονικά, ξεκινώντας από τα γύψινα στα ταβάνια -που καταρρέουν-, τα μαρμάρινα και πορσελάνινα τζάκια στις αίθουσες αναμονής που διαβρώνονται από το πέρασμα του χρόνου, τους ξύλινους πάγκους που σαπίζουν και την εκπληκτική αίθουσα εισόδου.
Το εκδοτήριο των εισιτηρίων είναι ξύλινο με ανάγλυφο διάκοσμο και κάγκελα από χυτό σίδηρο, πίσω από τα μικρά παράθυρα, μικροαντικείμενα όπως το χαρακτηριστικό εργαλείο επικύρωσης εισιτηρίου, σφραγίδες, χρηματοκιβώτια σιδερένια και ξύλινα γραφεία και ντουλάπια,πολυέλαιοι,ακόμα και βιβλία δρομολογίων, ρολόγια,πινακίδες,τα φανάρια στους τοίχους όλα κείνης της εποχής που αξίζει τον κόπο να διασωθούν.
Η αποβάθρα σκουπιδότοπος, υπαίθριο πάρκινγκ, καθώς ακόμη και οι γραμμές του τραίνου έχουν ξηλωθεί.
Τα ρολόγια όλα σταματημένα στις 2:45 σε αυτό το υπέροχο κτήριο που εγκαταλείφθηκε στην μοίρα του, όταν τα τραίνα σταμάτησαν να περνούν.
