Ο θυρεοειδής είναι ένα ενδοκρινές όργανο, που βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του τραχήλου. Η θέση του, κοντά στο θυρεοειδή χόνδρο, έδωσε στο όργανο το όνομά του από την ελληνική λέξη «θύρος», που σημαίνει ασπίδα – αρχικά θεωρούνταν ότι προστατεύει τον λάρυγγα.
Ο θυρεοειδής αδένας φτιάχνει, αποθηκεύει και απελευθερώνει τις θυρεοειδικές ορμόνες στο αίμα, ρυθμίζοντας έτσι τον μεταβολισμό. Οι ορμόνες αυτές είναι αναγκαίες για την σωστή λειτουργία όλων των ιστών και οργάνων του σώματος, μας λέει η κυρία ΤΣΕΝΙΚΛΙΔΗ ΕΡΜΙΟΝΗ, ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΟΣ, ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΟΣ
Οι παθήσεις του Θυρεοειδούς αδένα διακρίνονται σε μορφολογικές όπως η βρογχοκήλη και οι όζοι του θυρεοειδούς και σε λειτουργικές και αφορούν κυρίως σε υποθυρεοειδισμό (όταν ο θυρεοειδής αδυνατεί να παράγει θυροξίνη) και υπερθυρεοειδισμό (που είναι το σύνδρομο που προκαλείται από την έκθεση των ιστών του σώματος στις αυξημένες συγκεντρώσεις των θυρεοειδικών ορμονών της Τ3 και Τ4 στο αίμα). Υπάρχει περίπτωση να συνδυάζονται και να συνυπάρχουν, για παράδειγμα κάποιος να έχει όζους θυρεοειδούς και υπο. ή υπερθυρεοειδισμό.
Τα συμπτώματα του υπο. και του υπερθυρεοειδισμού είναι μη ειδικά και επιδεινώνονται με τη διάρκεια της νόσου όταν δεν θεραπεύεται. Σημεία υποθυρεοειδισμού είναι κόπωση, υπνηλία ή/και αδυναμία, μη ανεκτικότητα στο κρύο, διαταραχή της μνήμης, αύξηση του βάρους ή δυσκολία απώλειας βάρους (παρά τη δίαιτα και την άσκηση), κατάθλιψη, δυσκοιλιότητα, διαταραχές της εμμήνου ρύσεως ή/και προβλήματα γονιμότητας, πόνο στις αρθρώσεις και στους μυς, λεπτά και εύθραυστα μαλλιά ή νύχια και ξηρό δέρμα. Ένας υπερθυρεοειδικός ασθενής μπορεί να εμφανίσει μεταξύ άλλων απώλεια βάρους (ακόμα και εάν τρέφεται φυσιολογικά), ανησυχία και ευερεθιστότητα, ταχυκαρδία και εφίδρωση, εξόφθαλμο, τρόμο χεριών, αδυναμία, τριχόπτωση, συχνές κενώσεις του εντέρου, λεπτό και λείο δέρμα, διαταραχές εμμήνου ρύσεως. Μπορεί να υπάρχουν ένα ή παραπάνω συμπτώματα σε διαφορετική βαρύτητα σε κάθε ασθενή.
Η βρογχοκήλη και οι όζοι του θυρεοειδούς γίνονται αντιληπτά είτε στην επισκόπηση όταν μεγαλώσουν αρκετά ή από τα συμπτώματα λόγω πίεσης των παρακείμενων οργάνων όπως δυσκαταποσία.
Υπάρχουν και οι κακοήθειες του θυρεοειδούς που διακρίνονται σε διάφορους υπό τύπους με διαφορετική διάγνωση και θεραπεία.
Ο υποθυρεοειδισμός που είναι και η πιο συχνή διαταραχή αποκαθίσταται με τη λήψη θυροξίνης ενώ ο υπερθυρεοειδισμός πρωτίστως αντιμετωπίζεται και αυτός με φαρμακευτική αγωγή (αντιθυρεοειδικά φάρμακα).
Οι όζοι του θυρεοειδούς αναλόγως εάν υπερλειτουργούν, αναλόγως του μεγέθους και της υποψίας ή όχι κακοήθειας αντιμετωπίζονται είτε συντηρητικά με φάρμακα ή χρήση ραδιενεργού ιωδίου είτε με χειρουργική εξαίρεση.
Η χειρουργική αντιμετώπιση προτείνεται στις περίπτωσεις μεγάλης βρογχοκήλης ή όζων που προκαλούν πιεστικά φαινόμενα στους γύρω ιστούς όπως για παράδειγμα δυσκαταποσία ή παρεκτόπιση της τραχείας. Στίς περίπτωσεις μικρότερων όζων που εγείρουν την υποψία κακοήθειας επίσης συνιστάται χειρουργική αφαίρεση ή σε σπάνιες περιπτώσεις τοξικής βρογχοκήλης ή τοξικών όζων που δεν ρυθμίζονται με συντηρητική αγωγή.
Η χειρουργική εξαίρεση όταν γίνεται από έμπειρο χειρουργό – που πλέον στη χώρα μας έχουμε αξιόλογους χειρουργούς και ειδικά με τη χρήση νευροδιεγέρτη είναι αποτελεσματική λύση στις περιπτώσεις που υπάρχει ένδειξη χωρίς επιπλοκές και με γρήγορη αποκατάσταση και επαναφορά στις καθημερινές υποχρεώσεις.
Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένα μικρό όργανο με πολύ μεγάλη σημασία για τον οργανισμό μας σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Η εύρυθμη λειτουργία του έχει κυρίαρχο ρόλο στην καλή έκβαση της κύησης, στην ανάπτυξη του νεογνού αλλά και στην περαιτέρω ανάπτυξη του παιδιού και είναι πολύ καλό ότι ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί και ελέγχεται κυρίως αυτές τις κρίσιμες περιόδους της κύησης και της ανάπτυξης.
Ο υποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός μπορούν να αντιμετωπιστούν εύκολα και αποτελεσματικά αρκεί να υπάρχει τακτική παρακολούθηση και συμμόρφωση από τον ειδικό ιατρό που είναι ο Ενδοκρινολόγος.
Υπάρχει αυξημένη επίπτωση των θυρεοειδικών παθήσεων τα τελευταία χρόνια. Τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η Ν.Graves και η θ.Hashimoto μπορεί να επηρεάζονται από τον έντονα στρεζογόνο τρόπο ζωής και τις περιβαλλοντικές συνθήκες – ενδοκρινικούς διαταράκτες όπως και οι κακοήθειες του θυρεοειδούς αδένα.
Δεν είναι γνωστοί όλοι οι λόγοι που οδηγούν σε θυρεοειδοπάθειες . Η πιό συχνή γνωστή αιτία είναι η κληρονομικότητα όπως στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto ή στην οζώδη βρογχοκήλη οπότε οι συγγενείς των πασχόντων έχουν αυξημένη πιθανότητα να νοσήσουν και επομένως είναι καλό να ελέγχονται συχνότερα από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
