(ΦΩΤΟ)-ΠΑΤΡΑ: Χαρούμενες φωνές τρυγητάδων της Μαυροδάφνης στο αμπελοτόπι της Αχάϊα Κλάους

Αντιλαλεί ακόμα η πλαγιά του Κούκουρα από τις χαρούμενες φωνές των τρυγητάδων της Μαυροδάφνης στο αμπελοτόπι της ACHAIA CLAUSS. Στην ίδια πλαγιά όπου, πριν από 158 χρόνια ο φωτισμένος Βαυαρός φιλέλληνας Gustav Clauss πρωτοαντίκρισε τα φλογερά μαύρα μάτια της Δάφνης και τα μετουσίωσε σε ένα γλυκό σταφύλι κι ένα φλογερό κρασί.
Εκεί, το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου στις 7 τα χαράματα, στην αχλή της ανατολής και στην πρωινή δροσιά, είχε δοθεί το ραντεβού για τον 158ο Τρύγο της Μαυροδάφνης. Αφού μοιράστηκαν οι μπλε φόρμες εργασίας, τα λευκά μπλουζάκια, τα καπελάκια, οι ψαλίδες και τα κοφίνια, δόθηκε η έναρξη του φετινού Τρύγου της Μαυροδάφνης από την Master of Wine οινολόγο κα Όλγα Καραπάνου-Crawford και τον οινολόγο κο Σωτήρη Καραγιάννη, οι οποίοι έδωσαν και τις πρώτες οδηγίες για το σωστό τρύγημα του μαύρου σταφυλιού.
Ο υπομονετικός Τσίλιας, το άσπρο άλογο του Κτήματος, χορτασμένο από τα χάδια και την αγάπη μικρών και μεγάλων, αγέρωχος ξεκίνησε το έργο του, την μεταφορά των γεμάτων με σταφύλια κοφινιών, στην διαλογή-αποβοστρύχωση. Εκεί, οι τρυγητάδες με προσήλωση, με κέφι και τραγούδια, διαχώριζαν τις ρώγες από τους βοστρύχους-τα τσαμπιά. Την ίδια ώρα οι οινολόγοι και οι αμπελουργοί παρουσίαζαν τη διαδικασία παραγωγής ροζέ κρασιού από σταφύλι Μαυροδάφνης, κατά την οποία ολόκληρο το τσαμπί μπαίνει μέσα στην στροφιλιά. Πιο πέρα ”γύριζαν” το Μοσχάτο Ρίου, το οποίο είχε απλωθεί πριν λίγες μέρες στον ήλιο, στις λιάστρες, για την παραγωγή του λιαστού Μοσχάτου Ρίου, της γλυκιάς Μελισσέας.
Τα πιτσιρίκια, ξετρελαμένα με το άλογο, ζητούσαν συνεχώς βόλτες στην καρότσα γύρω-γύρω στην αυλή του Κτήματος.
Ο ιερέας Νικόλαος Γουρδούπης ευχήθηκε ”ευλόγησον Κύριε τον καρπόν τούτον της αμπέλου, τον νέον…” Τον καρπό που μας δίνει το κρασί, που ο Χριστός ευλόγησε στην Κανά, αλλά και μας το παρέδωσε στον Μυστικό Δείπνο ως το στοιχείο εκείνο που μαζί με το ψωμί, την ώρα της Θείας Λειτουργίας αφθαρτοποιούνται χαρισματικά, μετουσιωνόμενα σε ”σώμα και αίμα” Θεία Ευχαριστία.
Ο βαρελάς, ο κος Απόστολος από το Μέτσοβο, έκανε συντήρηση ενός βαρελιού, επιδεικνύοντας μια παλιά τέχνη, χαμένη πια στις μέρες μας, την τέχνη του βαρελοποιού. ”Ξεφουντάρισε”- αποσυναρμολόγησε ένα δρύινο βαρέλι, έξυσε- καθάρισε τις δούγες από τη μούργα και τα ιζήματα, το ”έκαψε” εσωτερικά, διότι το κάψιμο αποτελεί την σημαντικότερη ίσως κατεργασία στην κατασκευή του βαρελιού με την μεγαλύτερη επίδραση στον τελικό χαρακτήρα και τα αρωματικά χαρακτηριστικά του βαρελιού, και τελικά το ξανασυναρμολόγησε και το παρέδωσε έτοιμο για χρήση.
Μετά τον αγώνα στον ιδιότυπο ”πόλεμο” του Τρύγου, η ανάπαυση των ”πολεμιστών” ήταν απαραίτητη. Ήρθε η ώρα ”μισθόν μοχθήσαντα δούναι”. Κάτω από την Λόντζα και μέσα στην Κάβα Δανιηλίδος, είχαν στηθεί τα τραπέζια με πεντανόστιμες παραδοσιακές λιχουδιές και άφθονο κρασί.
Όλες οι διαδικασίες έγιναν σχεδόν όπως την πρώτη φορά, πριν από 158 χρόνια, στην ίδια πλαγιά του Κούκουρα, μια τέτοια μέρα του Σεπτεμβρίου του 1861.