Η ουλίτιδα αφορά τη φλεγμονώδη αντίδραση των ούλων και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μετά τη μέση ηλικία εμφανίζουν έστω κάποια ήπια μορφή της. Μπορεί να είναι εντοπισμένη ή γενικευμένη και στις δύο γνάθους, μπορεί όμως να είναι και οξεία ή χρόνια. Στην πιο ήπια μορφή ουλίτιδας, τα υγιή ρόδινα ούλα κοκκινίζουν και ματώνουν κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος. Η ουλίτιδα φαίνεται ότι οφείλεται σε ορισμένα βακτηρίδια που υπάρχουν στο σάλιο, τα οποία προσκολλώνται στα δόντια και τη γραμμή των ούλων μέσω μιας ουσίας που ονομάζεται οδοντική μικροβιακή πλάκα. Η πλάκα αποτελείται από αποικίες βακτηριδίων που προέρχονται από τη ζάχαρη και τους υδατάνθρακες των τροφών. Με τον καιρό η πλάκα σταθεροποιείται, σχηματίζοντας μια πιο σκληρή ουσία που είναι δύσκολο να απομακρυνθεί και ονομάζεται πέτρα. Η πέτρα, λοιπόν, λόγω της υφής της ευνοεί τη συγκράτηση της μικροβιακής πλάκας.
Πώς θα καταλάβουμε την ουλίτιδα
Το πιο κοινό σύμπτωμα της ουλίτιδας είναι τα πρησμένα ευαίσθητα ούλα που ματώνουν, αλλά και το οίδημα στις μεσοδόντιες θηλές. Τα ούλα χάνουν το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα τους και γίνονται κόκκινα ή μοβ. Επίσης, αλλάζει η υφή τους, ματώνουν και πονούν κατά το βούρτσισμα ή το καθάρισμά τους με οδοντικό νήμα και παρατηρείται κακοσμία του στόματος.
Ποιοι είναι πιο πιθανό να την εμφανίσουν
Η ουλίτιδα, σε αντίθεση με την περιοδοντίτιδα, δεν είναι κληρονομική. Κατά κύριο λόγο εμφανίζεται σε άτομα που αναπνέουν από το στόμα ή δεν πλένουν τα δόντια τους, καθώς και σε άτομα που έχουν στραβά δόντια (ανώμαλη σύγκλειση των δοντιών μεταξύ τους) ή έχουν κακότεχνες εμφράξεις, στεφάνες ή γέφυρες. Μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε άλλες περιπτώσεις, καθώς κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι στο μικροβιακό φορτίο του στόματος, όπως για παράδειγμα οι έγκυες γυναίκες, οι διαβητικοί με μη ρυθμιζόμενο σακχαρώδη διαβήτη (γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη πάνω από 7,5%), οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπείες (ελκονεκρωτική ουλίτιδα), οι καπνιστές (ιδίως όταν συνδυάζουν το κάπνισμα και με κατανάλωση αλκοόλ), οι τοξικομανείς, οι έφηβοι σε περίοδο εξετάσεων. Επιπλέον, ουλίτιδα μπορεί να προκαλέσει η χρήση ορισμένων φαρμάκων (αντιεπιληπτικά, αντιυπερτασικά, αντισυλληπτικά) και η έλλειψη βιταμίνης C.
Πού μπορεί να οδηγήσει
Εάν η ουλίτιδα παραμείνει αθεράπευτη, προκαλεί επιδείνωση των συμπτωμάτων και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη περιοδοντίτιδα, δημιουργώντας λύση του περιοδοντίου (του συμπλέγματος δηλαδή των ιστών που κρατούν το δόντι στη θέση του), με συνέπεια την απώλεια των δοντιών μας.
Πώς θα την αποφύγουμε
Η αυξημένη στοματική υγιεινή με καθημερινό βούρτσισμα (τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα), η χρήση στοματικού διαλύματος (χλωρεξιδίνης), οδοντικού νήματος, μικρής βούρτσας μεσοδόντιου καθαρισμού και γενικά κάθε μέσου μηχανικής απομάκρυνσης της μικροβιακής πλάκας θεωρείται επιβεβλημένη. Όπως επιβεβλημένη είναι και η ανά εξάμηνο επίσκεψή μας στον οδοντίατρο προκειμένου να γίνει έγκαιρη διάγνωση της νόσου και να αποφευχθούν οι επιπλοκές της.
Tip
Πώς να χρησιμοποιούμε τα μεσοδόντια βουρτσάκια
Πρόκειται για τον πιο αποτελεσματικό τρόπο καθαρισμού της περιοχής ανάμεσα στα δόντια, όπου συνήθως παραμένουν υπολείμματα τροφών. Καλό είναι να τα χρησιμοποιούμε μία φορά την ημέρα και κατά προτίμηση το βράδυ. Εάν ήδη έχουμε ουλίτιδα ή περιοδοντίτιδα, ο οδοντίατρος μπορεί να μας υποδείξει να τα χρησιμοποιούμε 2 φορές την ημέρα. Σε περίπτωση που το μεσοδόντιο βουρτσάκι δεν χωράει στο διάστημα ανάμεσα στα δόντια, τότε πρέπει να χρησιμοποιούμε νήμα.
Πώς θα τη θεραπεύσουμε
Αφού γίνει η διάγνωση από τον οδοντίατρo, η θεραπεία είναι συντηρητική. Απομακρύνεται με μηχανικά μέσα στο οδοντιατρείο η οδοντική πλάκα από τα σημεία προσκόλλησής της. Συστήνονται στοματικά διαλύματα χλωρεξιδίνης, βουρτσάκια μεσοδόντιου καθαρισμού και οδοντικό νήμα. Αν κριθεί απαραίτητο, αντικαθίστανται τα παλαιά σφραγίσματα (εμφράξεις) και οι στεφάνες ή οι γέφυρες.
