Νευρολόγος και Τρίτη Ηλικία

Η είσοδος στην Τρίτη ηλικία συμβατικά, σε επίπεδο δημογραφικό και κοινωνικοοικονομικό, ξεκινά μετά τα 65 έτη ζωής. Βέβαια, η χρονολογική ηλικία ενός ατόμου δεν συμπίπτει με την βιολογική ηλικία.

Γηρατειά και Τρίτη ηλικία δεν είναι κατ’ ανάγκη έννοιες ταυτόσημες: ένας άνθρωπος 65 χρονών μπορεί να έχει έναν πολύ υγιή οργανισμό. Συνήθως όμως οι άνθρωποι που περνούν το κατώφλι της τρίτης ηλικίας κουβαλούν μαζί τους μια πάθηση που στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται αιτία εξασθένησης της λειτουργικότητάς τους.

 

Ο νευρολόγος είναι ο πλέον αρμόδιος για αρκετές από τις παθήσεις αυτές.

1)Το τυπικότερο παράδειγμα είναι η άνοια τύπου Alzheimer. Πρόκειται για μια προοδευτική νευροεκφυλιστική νόσο που οδηγεί σε απώλεια μνήμης, διαταραχές συμπεριφοράς και απώλεια λειτουργικότητας.

2)Άλλη συχνή νευρολογική πάθηση της τρίτης ηλικίας είναι η νόσος του Πάρκινσον. Αυτή προκαλεί τρόμο (τρέμουλο) στα χέρια, βραδυκινησία στο σώμα και δυσκαμψία. Είναι σοβαρή πάθηση και μπορεί να καταλήξει σε αναπηρία.

3) Η προχωρημένη ηλικία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εκδήλωση αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Συχνότερα είναι τα ισχαιμικά επεισόδια στα οποία μια περιοχή του εγκεφάλου παύει να δέχεται αιμάτωση λόγω απόφραξης κάποιου αγγείου. Ακολουθεί η νέκρωση της περιοχής αυτής και η εμφάνιση συμπτωμάτων όπως αδυναμία άκρων ή δυσκολία στην ομιλία. Σπανιότερα είναι τα αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια στα οποία αιμορραγεί κάποιο τμήμα του εγκεφάλου, συνήθως λόγω υπέρτασης.

4)Στην ηλικιακή αυτή ομάδα εμφανίζεται συχνά διαταραχή της βάδισης και της ισορροπίας. Η βάδιση γίνεται πιο αργή, τα βήματα συρτά και πτώσεις εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Στην περίπτωση αυτή είναι αναγκαία η νευρολογική εξέταση για να διευκρινισθεί αν κρύβεται κάποια νευρολογική πάθηση (π.χ. Πάρκινσον), αν η διαταραχή της βάδισης οφείλεται στην εκφύλιση του εγκεφάλου λόγω ισχαιμικών αλλοιώσεων ή αν πρόκειται για φυσιολογικό γήρας.

5)Στατιστικά ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία από τις κυριότερες χρόνιες νόσους της τρίτης ηλικίας. Μία από τις επιπλοκές του είναι η πολυνευροπάθεια, δηλαδή η προσβολή των περιφερικών νεύρων που καταλήγουν στους μυς του σώματος. Αρχικά εκδηλώνεται με την εμφάνιση μουδιάσματος, καύσους, μυρμηκίασης ή πόνου στα πόδια και στην συνέχεια στα χέρια. Προοδευτικά, οδηγεί σε αδυναμία και ατροφία χεριών και ποδιών.

Για την διάγνωση των παραπάνω παθήσεων είναι απαραίτητη η νευρολογική εξέταση και εξειδικευμένος εργαστηριακός έλεγχος με ειδικές εξετάσεις αίματος, νευροψυχολογικό έλεγχο, απεικόνιση εγκεφάλου ή νωτιαίου μυελού, ηλεκτρομυογράφημα και ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.

Υπάρχουν ειδικές συμπτωματικές θεραπείες αλλά κυρίως προέχει η πρόληψη και η τακτική νευρολογική παρακολούθηση του ασθενή για επανεκτίμηση και ενδεχόμενη τροποποίηση της αγωγής. Οι ηλικιωμένοι είναι ιδιαίτερα εύθραυστοι, δηλαδή κινδυνεύουν να πέσουν σε αναπηρία ανά πάσα στιγμή και θα πρέπει κάθε επαγγελματίας υγείας να τους εξασφαλίσει όχι μόνο το ζην αλλά και το ευ ζην.